Βολουδάκης, ή Βολούδης ιστορική οικογένεια της Ίμπρου με ρίζες από τους Πατακούς, έδωσε αρχηγούς και απλούς στρατιώτες στο μετερίζι της τιμής και του χρέους προς την πατρίδα, όσο λίγες οικογένειες.
Οι άνδρες τους με την έφεση που είχαν στα γράμματα βοήθησαν τις υποθέσεις της Κρήτης στους δύσκολους καιρούς των επαναστάσεων και της Κρητικής Πολιτείας.
Η πρώτη αναφορά στην οικογένεια γίνεται στο προσκλητήριο των νεκρών
της επανάστασης του Δασκαλογιάννη το 1770 όπου ο ποιητής ρωτά:
<<Που είστε οι Βολουδιανοί , τω Σφακιανό αζάδες
Πωκάνετε κ΄ετρέμασι τση Κρήτης οι πασάδες>>
Τέσσερα χρόνια αργότερα το 1774 στην σύναξη για να αποφασισθεί η επίθεση των Σφακιανών, κατά του Αγά Αληδάκη στον Εμπρόσνερο, ο καπετάνιος Βολουδόπολος δίνει την συγκατάθεση του για την συμμετοχή και των γυναικών στη μάχη.
Ο ποιητής της εποχής Γεωργής Πάτερος γράφει:
« ... Γυναίκες, σεις να κάτσετε μαζί με τα παιδιά σας,
μα σας κάτω ‘ς τον Πρόσνερο, δεν έναι η δουλειά σας
ογλήγορα ‘ς τά σπίθια σας, των λεν’ οι πολεμάρχοι,
μα μεις του Πύργου την Τουρκιά την τρώμε και μονάχοι.
- Μα μεις δεν απομένομε, μαζί σας θ’ ακλουθούμε,
τση Ρωμηοσύνης τον οχθρό κ’ εμείς θα πολεμούμε.
- Άς έρθου, σα δε γίνεται, μα η πρώτη των δεν έναι ».
είπεν ο Βολουδόπωλος ...........
Βολουδάκης Ανδρέας ή Βολουδαντρουλής αρχηγός των Ιμπριωτών στην επανάσταση του Δασκαλογιάννη( Δασκαλογιάννης Ν. Αγγελή σελ. 48).
Βολουδάκης Παύλος ή Βολουδόπολος για να αναφέρετε από τον Αναγνώστη Σκορδύλη στο στίχο 621 του τραγουδιού του Δασκαλογιάννη πρέπει να είχε κάποια θέση ανάμεσα στους καπετάνιους της επανάστασης. Τέσσερα χρόνια αργότερα στην επίθεση κατά του Αγά Αληδάκη το 1774 είναι σίγουρα καπετάνιος και η άποψη του είναι από τις πιο βαρύνουσες στις αποφάσεις των Σφακιανών.
Ν. Βολουδάκης Τριακοσίαρχος της επανάστασης του 1821.
Στη σύναξη της Διοίκησης Κρήτης στην Αγία Μαρίνα όπου αποφασίσθηκε
η απελευθέρωση Κισσάμου και Σελίνου στις 4 Φεβρουαρίου 1821
συμμετέχει σαν τριακοσίαρχος σύμφωνα με τον Παπαδοπετράκη σελ 314.
Βολουδάκης Κωσταρός (1806-1900) Αρχηγός της επαρχίας Αποκορώνου στην επανάσταση του 1866-69. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ίμπρο μετά εγκαταστάθηκε στο Βαφέ.
Άνδρας ικανός και έξυπνος, πέραν της συμμετοχής του στις μάχες,
με υπομνήματα του δημοσιοποίησε όσο μπορούσε το πρόβλημα της Κρήτης και
συνετέλεσε ώστε αυτό να ακούγεται πλέον σαν το ‘‘ Κρητικό Ζήτημα’’.
Πρωτοστατεί στο κίνημα Μαυρογένη, συλλαμβάνεται και βασανίζεται χωρίς να σκύψει το κεφάλι.
Αρχηγός της επαρχίας Αποκορώνου το 1866-69 θα παλαίψει όσο λίγοι, το σπίτι του θα καεί ξανά και ξανά.
Προεδρεύει στην Γενική Συνέλευση του 1878.
Αν και σε βαθύτατο γήρας προεδρεύει στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στο Τζιτζιφέ το 1896.
Η αξία του φαίνεται από την εκλογή του ως Πρόεδρου της Επαναστατικής Κυβέρνησης Κρήτης.
Ο Π. Κελαϊδής εξέδωσε το 2000 βιβλίο προς τιμήν του.
Υπάρχει ποίημα προς τιμήν του όπου ο ποιητής προειδοποιεί το Χάρο για τον γέρο που υποδέχεται και για τα προβλήματα που θα του δημιουργήσει(Μάλλον θα ξεσηκώσει και τον κάτω κόσμο).
Λιάπης Σήφης. (1850-1894) Ο θρύλος της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας,
ο χαΐνης που έδρασε σαν εκδικητής των ανομιών του κατακτητή.
Σβέλτος κατάφερνε να ξεφεύγει από τις ενέδρες των κατακτητών,
μια φορά τον είχαν κυκλώσει οι κατακτητές σε συγγενικό του σπίτι,
αυτός φόρεσε ένα σκαμπό στο κεφάλι και από πάνω το κάλυψε με κάποιο ρούχο και διέφυγε, αφού οι διώκτες του είχαν κτυπήσει το σκαμπό και όχι το κεφάλι του.
Δυστυχώς το τέλος του παλικαριού (20-05-1894) δεν ήταν αντάξιο της προσφοράς του στην πατρίδα αφού σκοτώθηκε σε μια φιλονικία στον λιμάνι του Πειραιά.
Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Βολούδης.
Μοιρολόι της μάνας για το θάνατο του:
Έξεν υγιούς εγέννησα και τα έξε αντρειωμένους,
και τα έξε μου τσί φέρασι στην τάβλα σκοτωμένους.
Μα σύ ‘σουν ο καλύτερος , Σήφη μου παινεμένε,
κι ούλοι οι Τούρκοι τρέμασι εσένα, αντρειωμένε.
Απού τσί Τσιριντάνηδες αν είχα σου βαρούσι,
δεν ήτον παραπόνεση, γιατί κι αυτοί πονούσι.
Μα ‘να θεριό που το ‘τρεμε Ανατολή και Δύση ,
κρίμα ‘τον ένας κακουλές να μου το καταλύσει.
Βολουδάκης Χρήστος (1855-1917) Βουλευτής στην Κρητική Βουλή. Γιος του Κωσταρού.
Βολουδάκης Χρ. Ιωάννης ( 1897-1970) Ιατρός έλαβε μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία το 1920-22.
Βολουδάκης Γ. Μανούσος (1884-1977) Νομικός, Καπετάνιος απελευθερωτικών 1912-13 με δικό του σώμα. Το εθελοντικό σώμα του αποτελούνταν από 79 άνδρες κατά πλειοψηφία Σφακιανούς.
Εκλεγόταν βουλευτής Σφακίων επί δεκαετίες εκλεγόταν με την παράταξη των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου, διετέλεσε και υπουργός.
Συμμετείχε στο κίνημα του 1938 ανατροπής της δικτατορίας του Μεταξά και για αυτό δικάσθηκε ερήμην σε θάνατο, αφού είχε καταφέρει να δραπετέυσει στην Κύπρο.
Μετά την απελευθέρωση το 1945 έγινε Γενικός Διοικητής Κρήτης.
Βολουδάκης Π. Μανούσος ήρωας που άφησε την ζωή του στα αλβανικά βουνά κατά την διάρκεια του Ελληνοιταλικού πολέμου 1940-41.
Τραγούδι αφιερωμένο στον ήρωα,από τον Ευάγγελο Κ. Κλειδή(Αγκουσελιανά Ρεθύμνης)
και το έχει καταχωρήσεί ο Κ. Ιερωνυμάκης στη σελ.140 του βιβλίου του Κοινότης Ασφένδου Σφακίων
Ένα πουλάκι ΄εκλαιγε σε χαμηλό κλωνάρι
και το Μανούσο έκλαιγε τ΄ όμορφο παλικάρι
Είχε παράστημα σεμνό. Περπάταγε με χάρη
Ήταν αητός, χρυσαητός λεβέντης καμωμένος
Για την πατρίδα έπεσε ήρωας δοξασμένος.
Τέσσερις μήνες έκαμες σωστούς στην Αλβανία
και πολεμούσες τσ΄ Ιταλούς μ΄όλη σου την μανία
Σφαίρα σε βρήκε στο λαιμό. Πολυώρα σε παιδεύει
Όποιος τα΄ακούει σήμερο κλαίει και δεν αρνεύει
Το ένδοξο σου όνομα αθάνατο θα μείνει
Εις τσι καρδιές και τα χαρτιά εγράφτη και δε σβήνει
Μανούσο που σουν αητός στ΄άλογο και το ξίφος
και το βαψες πολλές φορές στων Ιταλών το στήθος
Μανούσο σε γνωρίσαμε, πρι από λίγα χρόνια
Εσένα σου ζηλεύανε αηδόνια και παγώνια
Βολούδη υπερήφανε με το σπαθί στο χέρι
Τους Ιταλούς ξολόθρευες απ΄ τα δικά μας μέρη
Όλα τα΄αηδόνια θλίβονται και μια κοπέλα κλαίει
τον ήρωα που χάθηκε τον λατρευτό λεβέντη
Πάντα με πόθο τραγουδώ μέσα στον πεντοζάλη
γι΄ αυτό τον άντρα απού ΄δειξε παλικαριά μεγάλη.
Στα νομικά εφοίταγε και στη διπλωματία
Των Ιταλών εμάχετο που είχαν δοσμένη αιτία.
Στην Αλβανία εχάθηκεν ο τέτοιος ανδρειωμένος
από τον Παντοδύναμο να ναι συχωρεμένος.
Δε γράφω άλλα στο χαρτί γιατ΄έσπασεν η πέννα
Τα δάκρυα μου ετρέχανε και το χαρτί το υγραίνα.
Βολουδάκης Σ. Γιώργος (1924-1989) Βουλευτής Χανίων και εκδότης της εφημερίδας Χανίων <<Εθνική Φωνή>> κατά την διάρκεια της δικτατορίας 1967-74 κατέφυγε στο εξωτερικό.
Βολουδάκης Μανώλης Δάσκαλος, διετέλεσε και προϊστάμενος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Χανίων. (Κωσταρός – Παύλος – Εμμανουήλ – Μανώλης).
Βολουδάκης Γ. Μανούσος Oικονομολόγος και βουλευτής.
Ο Μανούσος με τον Χάρη Βουρβαχάκη στο χορό του Σφακιανού Χορευτικού Συλλόγου(Μάης 2009).
Βιογραφικό.
Έχει πτυχίο οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπτυχιακό τίτλο (Master)
στην Πολιτική Οικονομία από το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Μιλάει Αγγλική, Γαλλική, Ισπανική.
Εργάσθηκε στον ιδιωτικό τομέα, στις εξής εταιρείες και θέσεις: ΕΛΒΑΛ Α.Ε. ,
αρχικά ως προϊστάμενος τμήματος αγορών μετάλλου, και αργότερα ως Βοηθός Γενικός Διευθυντής,
Ποτοποιία Μεταξά Α.Ε., ως οικονομικός αναλυτής και Rusvar Holdings B.V ως οικονομικός αναλυτής.
Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Εμπορίου του Υπουργείου Ανάπτυξης από τον Μάιο του 2005 ως τον Σεπτέμβριο του 2006 και άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στον κόσμο.
Εκλέχθηκε βουλευτής Χανίων στις εκλογές του 2007 με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.