Κίνημα του Μπικοστρατή.

O  Στρατής Δεληγιαννάκης ή Μπίκος, δε μπορούσε να δεχθεί ότι η Κρήτη μετά από τόσους αγώνες και

θυσίες δεν ελευθερώθηκε.  Ό ήρωας καπετάνιος του  1821 μετά το κίνημα των Μουρνιών είχε διαφύγει στην ελεύθερη

Ελλάδα και ζούσε στην Μήλο.

Το 1838 άρχισε μυστικές συνεννοήσεις με τους Κρήτες πρόσφυγες στο Τολό Ναυπλίας και τη Σύρο,

με σκοπό την οργάνωση ομάδων οπλοφόρων, που θα μετέβαιναν στην Κρήτη,

όπου μαζί με ντόπιες ομάδες που υπήρχαν στο νησί, θα ξεσήκωναν σε επανάσταση τον Κρητικό λαό.

Τον Σεπτέμβριο του  1838, με 17 συντρόφους του αναχώρησε από τη Μήλο για την Κρήτη.

Ατυχώς το κίνημα ήτο ανοργάνωτο και απέτυχε από τη γέννηση του.

Η Ελληνική Κυβέρνηση, όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε, αλλά και έσπευσε να το αποδοκιμάσει,

χαρακτηρίζοντας το ληστρική επιδρομή, από φόβο δημιουργίας εθνικών περιπλοκών.

Για το λόγο αυτό έστειλε επείγουσες οδηγίες στους προξένους της στην Κρήτη και Αλεξάνδρεια,

προς τη Μήλο δε έστειλε διαταγή με την οποία καλούσε σε απολογία τον διοικητικό ιατρό

Χαιρέτη, το Διοικητή και το Δήμαρχο Μήλου, ως «γνωρίζοντας τα σχέδια» του κινήματος.

Μετά την αποτυχία του κινήματος, ο Μπικοστρατής με μεγάλες δυσκολίες μπόρεσε να εγκαταλείψει την Κρήτη,

με 15 συντρόφους του, με σκοπό να μεταβεί στην Πάτμο. Αναγκάσθηκε να προσεγγίσει στη Μήλο,

όπου όμως βρήκε την κανονιοφόρο «Ανδρούτσος» που τον διέταξε να φύγει από κει διότι η Ελληνική Κυβέρνηση

αρνούνταν την περαιτέρω παραμονή του σε ελληνικό έδαφος. Με βαθειά λύπη έφυγε, πήγε στη Σέριφο,

από όπου επίσης τον έδιωξαν και τελικά έφθασε στην Πάτμο με 10 μόνο συντρόφους του.

Τους άλλους είχαν κρατήσει στις προηγούμενες προσεγγίσεις του στα παραπάνω νησιά, για να τον αποδυναμώσουν.

Βαθμιαία βρέθηκε πάλι να ζει στη Μήλο.

Η όλη αγωνιστική προσπάθεια έμεινε στη μνήμη του λαού μας ως το Κίνημα του Μπικοστρατή.

 

 

ΙΝΒ 28102014