Λογοτεχνικά

ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Στίχοι 447 - 522

 

Μαρία μ’ ἀπού σ' εἶχα 'γώ μέ τά χρυσά καλίκια,

 

 

κ' ἐδά σέ σέρνου τά σκυλιά ‘ς τσή πέτρες 'ς τά χαλίκια».

 

 

Κλαίσι γυναῖκες καί παιδιά, οὖλοι μιτσοί μεγάλοι,

 

 

κλαίει κ' ὁ πρῶτος τῶν Σφακιῶν ὁ Δάσκαλος ὁ Γιάννης,

 

 

κλαίει πῶς ἐσκλαβώβηκαν ἤ δυό του θυγατέρες,

 

 

πολύ κακόν ἐγένετο ἐκεῖνες δά τσ' ἡμέρες !

 

 

Πιάνουν οἱ Τοῦρκοι τσή Γιαλιές, 'πάν τήν ἁγιά-‘Ρωμέλη,

 

 

καί φεύγουσιν ἡ φαμελιές, βγαίνουν τό Λινοσέλλι.

 

 

Κάνου νά 'μπούσι τό λαγγό τσή Σαμαριᾶς τόν πάτο,

 

 

ς τσή πόρτες ἀπαντήξασι τό Γιάννη τό Μπουνάτο,

 

 

καί κάνει τωνε πόλεμο κ’ ὀπίσω τσοί κωλώνει,

 

 

τήν Ἐλυγιά 'περάσασι κ’ ἀκόμη τσοί ζυγώνει.

 

 

Μ’ ἄλλ’ ἀπού τό Ξυλοσκάλο ἠμπήκαν ἴσια κάτω,

 

 

κ' ὅσες ηὐρήκα φαμελιές τσή κάνουν ἄνω κάτω.

 

 

'λίγ' ἤσ' 'πω φυλάγασι κ' ἑξάφνου τσ' ἐπλακώσα,

 

 

καί μόνο 'ς τό Νερούτζικο φτάνου καί τσ' ἐστυλώσα.

 

 

γιατ' ἤσα ξέγν' οἱ Σφακιανοί, πῶς ἀπό 'κεί δέν 'μπαίνου,

 

 

λίγ’ ἤσαν οἱ βαρειόμοιροι καί ποῦ νά πρωτοπηαίνου ;

 

 

καί ‘σάν τό 'μάθα ‘ξαφνικά πῶς παίρνου τά παιδιά τῶν

 

 

ἀπού τό γλάκ' ὁ ἵδρωτας τρέχει 'ς τά γόνατα τῶν.

 

 

δρομαχισμένοι τρέχουσι μήπως καί τά γλυτώσου,

 

 

γῆ ν’ ἀναγκάσου τήν Τουρκιά νά ἤθελε τά σκοτώσου.

 

 

καλλιά νά τά σκοτώσουσι παρά νά σκλαβωθούσι,

 

 

καί ν' ἀλλαξοπιστήσουσι καί Τοῦρκοι νά γενούσι. 470/1032

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φτάνουν τσοί 'ς τό Ξυλοσκάλο, πόλεμον τῶν ἐκάνου,

 

 

μά γιά τά γυναικόπαιδα κιανένα δέν προφτάνου.

 

 

Τούρκους σκοτώνουσιν πολλούς καί πιάνουσι καί σκλάβους,

 

 

καί τέσσαρ' ἀγαδόπουλα ἀπου τσοί γιανιτζάρους,

 

 

σκοτόνουνται καί Σφακιανοί ὀκτώ καί παλληκάρια,

 

 

πωμπαίναν εἰς τόν πόλεμον σάν τ’ ἄγρια λειοντάρια.

 

 

Τσοί σκλάβους ἀπώπιασασι τσ' ἀλλάξασι μέ σκλάβες,

 

 

κ’ ἐξεσκλαβώσα δεκατρεῖς κοπέλες καί μανάδες.

 

 

κ' οὔλους τσοί Τούρκους διώχνουσι 'πού τ’ ὁμαλοῦ τά μέρη,

 

 

κυνηγητοί τσ' ἐχύσασι κάτω 'ς τά Κατωμέρη.

 

 

καί δέν ἀποφασίσασι νά ξαναβγού Χανιῶτες,

 

 

νά ἠμπούσι 'ς τό Ξυλύσκαλο, μουιδέ καί Σελινιῶτες.

 

 

Καί οἱ πασάδες κάθουνται κ' εἶναι τσαντιρωμένοι,

 

 

κάτω ‘ς τό Φραγγοκάστελο 'ς τόν κάμπον ἁπλωμένοι.

 

 

καί οὔλη 'μέρα 'ς τά βουνά κ’ ὅπου 'μπορούν πηγαίνου,

 

καί καθ’ ἀργά γιαέρνουσι κ’ εἰς τά τσαντίρια μένου.

 

 

Καί μία βολά 'που τσή πολλές ἐπιάσα τσ’ ἀμμουδάρες,

 

 

τσοί Σφακιανούς ἐκάμασι ἀγρίμια 'ς τσή μαδάρες.

 

 

Πάνω ‘ς τοῦ Κάστρου τή κορφή τό βράδυν ἀποσώνου,

 

 

καί μιτιρίσια χτίζουσιν ἐκεῖ καί τσαντιρώνου.

 

 

μά δέν εἶδαν ἀναπαψι κ’ οὖλοι ξετρουμισμένοι,

 

 

τήν ταχυνῆ σηκώνουνται μισοξεπαγιασμένοι,

 

 

κ' ἀνωκατίζουσι τ’ ἀρμιά κάτω νά καταιβούσι,

 

κ’οἱ Σφακιανοί τσοί κυνηγοῦ καί ζωντανούς τσ’ ἀρπούσι.

 

 

Οἱ Σφακιανοί τσοί κυνηγοῦ καί χύνουν τσή τή Νιάτο,

 

 

κ’ ἄλλους ἀπού τοῦ Κουταλά ἐκάμαν ἴσια κάτω.

 

 

ἀπού τόν ‘Ρουβλαλήμονα τσή Μέλισσας τή πλάκα,

 

οἱ Τοῦρκοι ξενερίζουσι,κ’ ὅποιος ἠμπόρει’ ἐγλάκα. 498/1032

 

 

 

 

 

Τοῦρκοι σαράντα τέσσερις καί Σφακιανοί 'σαν ἔξε

 

 

τσοί Τούρκους ἐζυγώνασι κ' ὑπῆγαν τσ’ ὡς τσοί Δέτες. 500

 

 

Καί νά ξαναξωμείνουσι πλειό δέν ἀποφασίσα,

 

 

νά χτίσου τοίχους τσή κορφές νά κάμου μιτιρίσια.

 

 

μόν' ἀπού τά τσαντίρια τῶν τήν ταχυνῆ μισεύγου,

 

 

καί οὔλ', Ἀγόρια καί Γιαλιές μονομερίς γυρεύγου,

 

 

μά 'βγαίνασι κ' οἱ Σφακιανοί μέσ’ ἀπού τσ' ἀμμουδάρες,

 

 

κ’ ἐπιάνουντα ‘ς τόν πόλεμο εἰς τσή ριζομαδάρες.

 

 

'ς τοῦ Σκοῦντζο κ' εἰς τή Τρικουκιά, 'ς τή Κόρδα καί ‘ς τή Νιάτο.

 

 

Πόλεμο τῶν ἐκάνουσι καί τσοί γυρίζουν κάτω.

 

 

ς τά Γούργουθα καί εἰς τσ’ Ἀργιέ, κ’ οὔλη τή ρίζα πέρα,

 

 

Τοῦρκο νά μήν σκοτώσουσι δέ τῶν ἐπέρνα ‘μέρα.

 

 

συχνά τσ’ ἐκουτελώνασι κ’ ὀπίσω τσ' ἐκωλώνα,

 

 

ς τά τζούγκρα κ’ εἰς τά χάλαρα πολλούς ἐμπερδουκλώνα.

 

 

μπροσκάδες τῶν ἐκάνασι καί ζωντανούς τσ' ἀρποῦσα,

 

 

καί κάθα ‘μέρα ‘πά κ’ ἐκεῖ Τούρκους ἐκαταλυοῦσα.

 

 

Μά μία πατούλια διαλεχτή ἄντρες Καλλολακκιῶτες,

 

 

μαζύ μέ τό Μανούσακα κ’ ἔσερνε καί ν' Ἰμπριῶτες.

 

 

ἐκεῖ 'ς τή στράτα τοῦ Μουριοῦ 'που ὑπάει ‘ς τά Σκαφίδια,

 

 

ἐκόψασι μιά κομματέ κ’ εἴχασι καί παιγνίδια.

 

 

ς τό πλάϊν ἀποπανωθειό 'που λέν 'ς τό Νεροσέλλι,

 

 

οἱ Τοῦρκοι δέν ἐκάτεχαν ἴντα ‘ναί ‘πού τῶν μέλλει.

 

 

ς τό δάσος τσ' ἐτυλίξασι κ' ἀρποῦνται χέρια χέρια,

 

 

μά ἤσαν κ’ οἱ Τοῦρκοι ἀδυνατοί κ’ εἴχασι καί μαχαίρια. 522/1032

 

 

 

 

 

Είσοδος Μελών

Ποιός είναι online?

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 108 επισκέπτες και κανένα μέλος

Αναζήτηση