Λογοτεχνικά

ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Στίχοι 771 - 850

 

 

Μ’ ἄν ‘αἵ καί θέλης ἄφησ’ μέ, μία ὥρα δέ μέ φτάνει,

 

 

νά παραγγείλλω ‘ς τά Σφακιά μέ τό Μπουνατογιάννη.

 

 

νά εἰπῆ τσή Ξαθομάλλινης νά μή μέ περιμένη,

 

 

καί νά φορέση φορεσιά μαύρη, σκουτουφλιασμένη,

 

 

νά κόψη τά ξαθά μαλλιά, νά χώση τό λαιμόν τσή,

 

 

γιά δέν τόν ἑξαναθωρεῖ, ἡ δόλια, τό Γιαννιόν τσή».

 

 

Καί ὁ πασάς χαμογελᾶ, κουνεῖ τή κεφαλή του,

 

 

ἄφτει καί σβύν' ἡ μούρη του καί τρέμει τό κορμί του.

 

 

«Ἄφησε τσή παραγγελιές, Δάσκαλε, γιά τήν ὥρα,

 

 

 

γιατ' ἔχομε λογαριασμό, 'σάν ἦρθες εἰς τή χώρα.

 

 

καί ὁ Μπουνάτος 'ς τά Σφακιά ἀκόμη δέν ὑπάει,

 

 

καί σέ, καί 'κείνο, Δάσκαλε, τό κύμα θά σᾶς φάη».

 

 

  • «Ἐγώ σου εἶπα, κατέχω τό, πῶς θέ νά μέ χαλάσης,

  •  

 

τσή θάλασσας γῆ τῷ σκυλιῶ ριξέ μέ νά χόρτασης.

 

 

Δέν τό 'χω γιά τό χαλασμό, κ’ ἐχαλαστήκαν κ' ἄλλοι,

 

 

μά τό 'χω γιά τσοί χρισθιανούς καί τῷ Σφακιῶν τό χάλι.

 

 

τό ‘χῶ γιά τόσες φαμελιές, ἀπ’ ὀρφανές θά μείνου,

 

 

κ’ αὐτές ‘πωσκλαβωθήκασι καί Τούρκικες θά γείνου.

 

 

καί γιά τσοί τόσους Σφακιανούς, ‘πού δέ μ’ ἀφουκραστήκα,

 

 

κ’ ἤρθασιν εἰς τά χέργια σου, ‘ς τό μακελειό κ’ ἠμπήκα.

 

 

Μ’ ὥστε νά στέκουν τά Σφακιά, καί Σφακιανοί νά ζιούσι,

 

 

τσοί Τούρκους θά τσοί πολεμοῦ, νά μᾶς ἐδικηωθούσι».

 

 

Καί ὁ πασάς τόνε γροικά, τ’ ἀχείλια τοῦ δαγκάνει,

 

 

τά ‘σωθικά τοῦ χοχλακοῦ καί βράζουν ‘σάν καζάνι.

 

 

τουρκολογά κ’ ἀγριεύγεται, ἡ γιόψι τοῦ μαυρίζει,

 

 

γδαρτόν νά τόνε κάμουσι ἀμέσως διορίζει. 796/1032

 

 

 

 

 

«Γιά ἰδέτε τό γκιαούρμπασι πού θέ ν' ἀποκοτήση,

 

 

καί μέσα 'ς τό σεράγι μου γιά νά μέ φοβερίση.

 

 

γλήγορα πάρετε τόνε νά φύγ' ἀπό 'μπροστά μου,

 

 

νά τόν ἰδῶ δίχως πετζί, νά δροσιστ' ἡ καρδιά μου».

 

 

Κ’ ἄπ’ ἤς ἀπόπιε τόν καφέ, τοῦ πέρνουν τό τζιμπούκι.

 

 

πιάνουν καί καταιβάζουν τόν κάτω 'ς τό γιμουρούκι.      802

 

 

κ' ἄπ' ἤς ἀπόπιε τό καπνό, κ' ἤπιε καί τόν καφέν του

 

 

λουρίδες τήν ἐβγάλασιν οἱ σκύλοι τήν προβέν του.

 

 

κ' ὄντε τόν ἀπογδέρνασι, ἔτριξ' ἡ μιά του χέρα,

 

 

καί τότες ἐτουρκεύγασι τή μιάν του θυγατέρα.

 

 

τουρκεύγου καί τήν ἄλλην τοῦ χανούμισσα τήν κάνου,

 

 

καί ἐρώτα γιά τόν κύρι τσή, ἴντα τόν ἀποκάνου.

 

 

Κάτω 'ς τό γλέντι κάθεται μέ κ’ ἄλλα παλληκάρια,

 

 

(κ’ ἐκεῖνο τόν ἐτρώγασι τσή θάλασσας τά ψάρια).

 

 

Δασκαλογιαννοποῦλες μου ἔτσα 'τονε γραφτό σας,

 

 

Τούρκας παιδί νά μυριστῆ τσή νειότης τόν ἀθό σας.

 

 


 

ἀντζεπα νά βαστάξετε Τούρκισσες νά γενῆτε,

 

 


 

καί Τούρκους νά βυζάξετε, παιδιά σας νά τσοί ‘πεῖτε ;

 


 

 

που σᾶς ἁρπάξα 'σάν θεριά 'πού τή γλυκειά σας μάνα,

 

 


 

τόν ἀκριβό τόν κύρι σας 'σάν 'ρίφι τόν ἐγδάρα !

 

 

ἀντζεπα νά 'λογιάζετε, τ' ἀμάλαγα κοράσια,

 

 

ἀπού σᾶς ἐζηλεύγασι τοῦ Μάϊ τά κεράσια.

 

 

ἀρχοντοποῦλες ἀκριβές, ἀφράτα κοπελούδια,

 

 

ἀπού σᾶς ἐζηλεύγασιν τ’ Ἀπρίλι τά λουλούδια.

 

 


 

ἐσεῖς κοπέλες Σφακιανές, κρίνα ξεφουντωμένα,

 

 

γιά νά σᾶς ἐμαράνουσι κανάκια μολυσμένα.

 

 

  • Τό Δάσκαλον ἐγδάρασι κ' ἄλλους πολλούς ἐπνίξα,

  •  

 

καί τσ' ἄλλους τσ’ ἀποδέλοιπους εἰς τή φυλακή τσ’ ἐρρίξα. 824/1032

 

 

 

 

 

καί ὁ πασάς ἐπρόσταξε καλά νά τσοί σφαλίξου,

 

 

νά κάμουσι χρόνους ἑφτά κ’ ὄξω νά μή ξανοίξου.

 

 

μόνον ὄσ' ἐμπατήρασι κ’ εἶναι καί διαβασμένοι,

 

 

θά 'νοιώσουν ἴντα 'πάθασιν εἰς τό Κουλέ οἱ καϋμένοι.

 

 

πρώτας τσ' ἐμαγκλαβίζασι κ' εἰς τή φλακή τσ' ἐβάνα,

 

 

σίντερα χεροπόδαρα μεγάλα τῶν ἐβάνα.

 

 

καί καθ' ἀργά τσ' ἐβγάνασι 'σάν ἤθελε νυχτώση,

 

 

κ' εἰς τή δουλειά τσ' ἐρρίχνασιν, ὥστε νά 'ξημερώση.

 

 

Καί οὔλη νύχτα 'ς τή δουλειά καί τό ψωμί 'λιγάκι,

 

 

γιά νά μήν ἔχουν νάκαρα νά τρέχουν εἰς τό γλάκι.

 

 

γιατ' ἐφοβάτον ὁ πασάς τόσ' ἄξια παλληκάρια,

 

 

νά μή τοῦ σπάσου τή φλακῆ, καί νά 'χου καί ποδάρια

 

 

νά πάρου δίπλα τσῆ κορφές εἰς τά Σφακιά νά ὑπάσι,

 

 

νά μήν 'μπορέση κ' ἄλλη μιά γιά νά τσοί ξαναπιάση,

 

 

καί τρεῖς χρόνους ἐκάμασι 'ς τό σκότος φλακιασμένοι,

 

 

ὤστ' ἀπού 'σπάσα τή φλακή, καί ἕνας ἕνας βγαίνει.

 

 

ἐφύγαν κ’ ἐγλυτώσασιν, ὅσους δέν ἐσκοτώσα,

 

 

γιατ' oι βαρδιάνοι τσ' εἴδασι ντελόγκως καί τσ' ἐνοιῶσα.

 

 

Κ’ ἐπροπατοῦσα κάθ' ἀργά, μέ τσή πληγές 'ς τά πόδια,

 

 

καί πέντε ‘μέρες κάνουσι 'ς τά δάση κ' εἰς τά ὅρια.

 

 

κ’ ἐπῆγαν εἰς τοῦ Γέργερη, 'ς τοῦ Βαγιανοῦ τό σπίτι,

 

 

κ’ ἐκεῖνος τσ' ἀποδέχτηκε 'σάν διαχνουν εἰς τή Κρήτη.

 

 

ψωμί στιβάνια καί πετζιά τῶν δίδει νά βαστούσι,

 

 

νά 'χούσ' ἐκεῖ 'που πηαίνουσι κ' ἐκεῖ 'που προπατούσι.

 

 

Καί παίρνει τσοί καί μοναχός, βγάνει τσοί 'ς τό Κουδούνι,

 

 

καί πάει τσοί καί βγάνει τοί 'ς τή τρύπα τοῦ Κουρμούλη.    850/1032

Είσοδος Μελών

Ποιός είναι online?

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 196 επισκέπτες και κανένα μέλος

Αναζήτηση