Το σύνολο του πληθυσμού το έτος 1644 είναι 287.000 ψυχές με 82 οικογένειες με την Βενετική ευγένεια και 198 με κρητική ευγένεια.
Όσον αφορά την φορολογία ήταν δυσβάστακτη, το χειρότερο δεινό όμως ήταν η υπηρεσία του κωπηλάτη στις γαλέρες του ισχυρού ναυτικού των Ενετών, αυτής της αγγαρείας απαλλάσσονταν οι αρχοντορωμαίοι και οι κληρικοί.
Πολλές φορές η Κρήτη δοκιμάσθηκε από την επιδημία της πανώλης και ο λαός της αποδεκατίσθηκε. Μεγάλοι σεισμοί έγιναν τα έτη 1303, 1353, 1508, 1650. Μόνιμο πρόβλημα της Κρήτης σ’ αυτούς τους χρόνους είναι οι πειρατές, οι οποίοι λεηλατούν τα παράκτια χωριά και παίρνουν τους νέους για σκλάβους.
Ενδεικτικά αναφέρω το χωριό Σακτούρια Αγίου Βασιλείου στο Ρεθύμνο όπου αναγκάσθηκαν οι κάτοικοι του να το μετεγκαταστήσουν τρεις φορές πριν την τωρινή θέση του στα ορεινά.
Την ίδια εποχή στα Επτάνησα λειτουργούν ειδικά ταμεία για την εξαγορά Χριστιανών σκλάβων από τους Τουρκοπειρατές.
Ο φοβερότερος πειρατής όλων των εποχών Χαϊρεδίν Μπαρμπαρόσα δρα και στην Κρήτη το 1538.
Τα τελευταία χρόνια της ενετοκρατίας οι Βενετοί έχουν εξελληνιστεί σε τέτοιο βαθμό που οι προύχοντες, μεταφέρουν στην μητρόπολη ότι οι Ενετοί δεν γνωρίζουν την γλώσσα τους.