Η επανάσταση του 1897,98 ή αλλιώς η Τυχερή Επανάσταση όπως έμεινε στην ιστορία εκ του
αποτελέσματος της.
Οι Τούρκοι υπονομεύουν την διοίκηση της Κρήτης, δολοφονούν τον εισαγγελέα Κριάρη,
πυρπολούν την χριστιανική συνοικία στα Χανιά.
Η Ελλάδα επεμβαίνει δυναμικά στέλνοντας στρατό υπό τον Τιμ. Βάσο να καταλάβει την Κρήτη
και να κηρύξει την ένωση.
Ο Σφακιανός Ρούσος Κούνδουρος ήταν ο γενικός αρχηγός και ο υποκινητής της νέας Κρητικής
επανάστασης.
Οι μάχες γενικεύονται στο νησί, όμως οι Μ. Δυνάμεις είναι εχθρικές με την ιδέα της ένωσης και αυτό
το δείχνουν εμπράκτως βομβαρδίζοντας το στρατόπεδο των επαναστατών στο Ακρωτήρι Χανίων,
ένας από τους αρχηγούς είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Σε αυτό τον σκληρό βομβαρδισμό το κοντάρι της σημαίας των αγωνιστών σπάζει και ο επαναστάτης
Σπύρος Καγιαλές κάνει το κορμί του ιστό.
Η κοινή γνώμη στην Ευρώπη τάσσεται υπέρ των Κρητών και οι Μ. Δυνάμεις μετά τον ατυχή
Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 δίνουν την λύση της αυτονομίας.
Ως ύπατο Αρμοστή της Κρήτης ορίζουν το πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας.
Στις 2 Νοεμβρίου 1898 ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης εγκαταλείπει το νησί.