Ξενοφών Χατζηγρηγοράκης ή Γρηγοράκης. Σφακιανός αγωνιστής που διέπρεψε ως πρακτικός
γιατρός στην επανάσταση του 1821.
Ιωσήφ Ξ. Γρηγοράκης. Ιατρός της επανάστασης 1866-69
Σφακιανός Ιατρός της επανάστασης του 1866-69. Γιός του Ξενοφώντα του Σφακιανού
γιατρού του 1821. Διακρίθηκε για το πατριωτισμό και την φιλανθρωπία του, από την αρχή
του αγώνα εργάσθηκε χωρίς μισθό και έσωσε αρκετούς αγωνιστές από βέβαιο θάνατο. Η τύχη
του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στο υπόγειο του σπιτιού του στη Χώρα Σφακιών φύλασε τα
πυρομαχικά για την επικείμενη επανάσταση του 1866. Για κάποιο λόγο τα πυρομαχικά
εκράγηκαν και σκοτώθηκαν η έγκυος γυναίκα του και τρία από τα αγοράκια του.
Γεώργιος Ιωσ. Χατζηγρηγοράκης (1853-1937). Σφακιανός Ιατρός και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στη Χώρα Σφακίων στις 5 Φεβρουαρίου 1853. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών. Το 1873 τον βρίσκουμε στα Σφακιά να προσπαθεί να συμφιλιώσει τις αντιπαλότητες
τους. Το 1877 συνεργάζεται με την Κεντρική Υπέρ των Κρητών Επιτροπή των Αθηνών.
Συμμετέχει ενεργά στην επανάσταση του 1878 ως ιατρός, ως αγωνιστής αλλά και ως
Πληρεξούσιος της επαρχίας μας στην Επαναστατική Συνέλευση. Τραυματίζεται μαχόμενος στη
περιοχή ΄΄Πόρος του Αλιγάνου΄΄ κοντά στην Παναγία των Κεραμειών.
Το 1889 εκλέχτηκε με τον Ιωσήφ Μανουσογιαννάκη Γενικός Αντιπρόσωπος της επαρχίας
Σφακίων.
Το 1882 εγκαθίστανται στο Ρέθυμνο.
Το 1891 δέχθηκε τη θέση του υποπρόξενου της Τσαρικής Ρωσίας την οποία διατήρησε μέχρι
το 1917. Από τη θέση αυτή βοήθησε να γίνουν κοινοφελή έργα για την πόλη της Ρεθύμνης.
Η κόρη του Χρυσή πήρε σύζυγο τον αρχηγό της Τυχερής Επανάστασης του 1897 τον Ρούσσο
Κούνδουρο. Πέθανε στο Ρέθυμνο στις 26 Αυγούστου 1937.
Ο Δήμος Ρεθύμνου για να τον τιμήσει έδωσε το όνομα του σε οδό της πόλης.
ΙΝΒ 02012013