Η δεκαετία 1868 – 1878 ήταν μια σκοτεινή περίοδος στρατοκρατίας, άνθρωποι όπως ο Χ.
Αργυράκης και ο Κ. Μητσοτάκης διαμαρτυρόμενοι για την καταπάτηση του Οργανικού νόμου
εξορίστηκαν εκτός Κρήτης.
Οι Κρήτες γνωρίζοντας ότι έχει αρχίσει Ρωσοτουρκικός πόλεμος κηρύσσουν επανάσταση με
αιτήματά τους:
α. Να κηρυχθεί η Κρήτη αυτόνομη φόρου υποτελής στο σουλτάνο
β. Ο διοικητής να είναι χριστιανός και να εκλέγεται.
Το Μάρτιο όλη η Κρήτη εκτός των φρουρίων είναι στα χέρια των επαναστατών.
Ο σουλτάνος διαπραγματεύεται και υπογράφεται η Σύμβαση της Χαλέπας, άρθρα της είναι:
α. Ο Γενικός διοικητής μπορεί να είναι Χριστιανός.
β. Ο Γενικός διοικητής έχει ένα σύμβουλο από την άλλη θρησκεία.
γ. Ιδρύεται Κρητική Χωροφυλακή.
δ. Αναγνωρίζεται η Ελληνική ως επίσημη γλώσσα.
ε. Η Γενική Συνέλευση έχει 80 μέλη, 49 χριστιανούς και 31 μουσουλμάνους.
στ. Χορηγείται αμνηστία στους επαναστάτες.
Επιτυχία οπωσδήποτε η Κρήτη είναι πλέον ουσιαστικά, ημιαυτόνομη.